Κι ας πέσει η φάκα πίσω μου…

Ένα παιχνίδι από το πρωτάθλημα της Ακτής Ελεφαντοστού στη σημερινή στήλη

ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΓΚΑΝΙΟΑ-ΛΙΣ ΣΑΣΑΝΤΡΑ

Ακτή Ελεφαντοστού. Πρωτάθλημα κανονικά εκεί παρά τις υποχρεώσεις της εθνικής, δεδομένου ότι όλοι οι διεθνείς βρίσκονται στο εξωτερικό, άντε ένας-δύο καλούνται για την τιμή των όπλων από τις παραδοσιακές δυνάμεις του τόπου, την ΑΣΕΚ Αμπιτζάν και την Άφρικα Σπορτς.

Οι δύο ομάδες του ζευγαριού που επιλέγουμε προέρχονται από τα νοτιοδυτικά της χώρας, την περιοχή των Μπέτε. Οι Μπέτε θεωρούνται οι πιο υπανάπτυκτοι από τις φυλές της Ακτής Ελεφαντοστού, δεν είχαν φτιάξει ούτε τα υποτυπώδη βασίλεια που βρήκαν μπροστά τους στα νοτιοανατολικά οι Γάλλοι στα τέλη του 19^ου αιώνα, όταν άρχισαν να κατακτούν την περιοχή. Βεβαίως αυτές οι διαφορές έχουν αρχίσει να σβήνουν με τα χρόνια, αλλά ένα κόμπλεξ το’ χουν, όσο να’ ναι. Φαίνεται αυτό όταν οι ομάδες από εκείνη την περιοχή βρίσκονται κοντά στο να διεκδικήσουν κάτι. Τις περισσότερες φορές τα θαλασσώνουν χωρίς προφανή λόγο, τους πνίγει το κόμπλεξ.

Τέλος πάντων. Η Σπόρτινγκ Γκανιοά είναι η παραδοσιακή δύναμη της περιοχής, με τερματισμό στην πρώτη τριάδα της βαθμολογίας στα τέσσερα από τα πέντε τελευταία πρωταθλήματα. Η Λις Σασάντρα από την ομώνυμη παραλιακή πόλη είναι η απόλυτη νεοφώτιστη στο πρωτάθλημα. Μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικά μεγέθη, κι ας έχουν διαφορά μόνο τρεις βαθμούς στις πρώτες πέντε αγωνιστικές.

 Ο άσος πληρώνει ακριβότερα απ’ όσο μπορούσα να φανταστώ. Υπάρχουν, βέβαια, και προσκόμματα. Ότι η Γκανιοά δίνει συνεχόμενα ματς εντός έδρας (τα οποία, βέβαια, και κερδίζει) στα μάτια μου δεν είναι ενισχυτικό, ξέρετε τι λένε για όποιον πηδάει πολλά παλούκια και πού μπαίνει το τελευταίο. Επιπλέον, πολλά ματς στο πρωτάθλημα αυτό έχουν πολλή ισοπαλία. Στην απόδοση, όμως, που μου δίνουν τον άσο δεν μπορώ να μη δοκιμάσω, κι ας είναι «τυράκι». Θα το γευτώ κι ας πέσει η φάκα πίσω μου.